நல்லதோர் வீணை

                          

           பூதத்திடம் கொடுத்துவிட்டுப்

           போனவர்

           திரும்பி வந்து பார்த்தார்

           மாறி இருந்தது

           நல்லதோர் வீணை

           நல்லதோர் விறகாய் நெருப்பில்

           நவீன

           நாரதரிடம் வந்து சேர்ந்தது

           நல்லதோர் வீணையொன்று

           கைவிரல் படாமலே ஒலிக்கிறது

           கலக ராகம்

           அடகு வைக்கப்பட்டது வீணை

           மீட்டவோ

           மீட்கவோ

           வரவில்லை ஏழைக் கலைஞன்

           அரசியல்வாதிக்கு

           அன்பளிப்பாகத் தரப்பட்ட

           வீணைக்குக் கோபம்

           தற்கொலை செய்துகொண்டது

           தரையில் விழுந்து

           கல்வி அமைச்சர் நடத்தும்

           கல்லூரி வளாகத்தில் வைக்கப்பட்ட

           கலைமகள் சிலையின் கையில்

           பொன்முலாம்

           பூசப்பட்ட வீணை

           மாறி மாறி மாயாஜாலம் காட்டியது

           வாய்பிளக்கும் உண்டியலாய்

           குழந்தைகளுக்கான வீணைகளைச் செய்து

           கூடையில் வைத்துக்

           கூவிச் செல்கிறார் கிழவர்

           துப்பாக்கிப் பொம்மைகளை வைத்து

           சுடுகின்றன குழந்தைகள்

           கிழவரை நோக்கியே

             -கோ. மன்றவாணன்

தூரத்து வெளிச்சம்

              தூரத்து நட்சத்திரம்

              துணைக்கு வரும்

              தொலைவைக் கடக்கலாம்

              உச்சிவான் நிலவு

              உடன் வரும்

              இருள்பயம் நசுக்கி நடக்கலாம்

              இருள்காட்டில்

              இரவுக்கூட்டில்

              ஏற்றிவைப்பார் அகல்விளக்கு ஒருவர்

              கண்முளைக்கும் அப்போது

              காட்டுக்கும்

              இருட்டுப் பள்ளத்தாக்கில் இருந்து

              ஏற முயல்கிறோம் எல்லாரும்

              ஒளியை அள்ளி உடலில் பூசிக்கொள்ளவே

              வேதங்கள் விளக்குகின்றன

              “ஒளியால் நிரம்பிய உடல்தான்

              எந்தக் கடவுளுக்கும்”

              ஒளி தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொள்கிறது

              “நம்பிக்கையின் உயிர்வடிவம்

              நான்”

              சுற்றிலும் இருள்வெளி

              தூரத்தில் சுடர்த்துளி

              போதுமே வெற்றி உன்னருகே....

              -கோ. மன்றவாணன்

யுத்தம் செய்யும் கண்கள்

              வேல்விழி என்றும்

              வாள்விழி என்றும்

              புலவர்கள் சொன்னபோதே

              புரிந்தது

              போர்செய்யும் கண்கள் இவையென்று

              மாமன்னர்களும்

              மகாகவிஞர்களும்

              போரில் தோற்றவர்களே

              அந்தரங்க வரலாறு

              அவிழ்க்கப்பட்டால்

              ராணுவ ரகசியங்களைக்

              ராத்திரியில் கைப்பற்றும் ராசி

              பெண்ணுக்கு உண்டு

              அவளின்

              கண்ணுக்கு உண்டு

              நீர்மூழ்கிக் கப்பல்போல்

              வெளித்தெரியாமல் சென்று

              வீழ்த்தும் சக்தி

              விழிகளுக்கு உண்டு

              வீழ்ந்தவர் சொன்ன மெய்யிது

              கவிபேசும் கண்களுக்குள்

              ஆயத்தமாய் இருக்கும்

              ஆயுதக் கிடங்கு  

              தோற்றுப் போவதே

              சுகம்

              யுத்தம் செய்யும் கண்களிடம் சரண்அடைந்து

                -கோ. மன்றவாணன்

வீணையின் நாதம்

                                  

                மிழற்றிப் பாருங்கள்

                மெதுவாக வீணையை

                அறிவீர்கள்

                இரும்புக் கம்பிகளுக்குள்

                இனிய இதயம் உண்டு

                என்பதை!

                விரல்களின் மொழிபுரிந்து

                உரையாடுகிறது

                வீணை

                உலகப் பொதுமொழியில்

                எந்த ஓவியரால் வரைய முடியும்

                கையில் வீணை இல்லாமல்

                கலைமகளை?

                யாரால் கண்டுபிடிக்க முடியும்

                இந்த வீணைக்குள்

                எத்தனை பாடல்கள்?

                நாணமுண்டு வீணைக்கும்

                நங்கையின் கைதொடும்போது!

                ஞானமுண்டு வீணைக்கு

                நம்மனதைத் தொட்டுச் சுகமாக்கும்போது!

                வீணையின் நாதம் கேளுங்கள்

                உங்கள் உள்ளம்

                ஒரு கோவிலாகும்….

                   -கோ. மன்றவாணன்

நினைவுப் பெட்டகம்

               நின்று பார்த்திராத

               கால தேவதையின்

               காலடித் தடங்களைப் பாதுகாக்கிறது

               வரலாறு

               உதிர்ந்த இலைகளின் நினைவு நிழலாடுகிறது

               தளிர்விடும்

               புதிய இலைகளில்

               சோகத்தையும்

               சுகமாக்குகிறது யாருக்கும்

               முதல்காதலின் நினைவு

               நேற்றைப் புறக்கணித்துவிட்டு

               நாள் நடக்க முடியாது என்று

               ஞாபகப்படுத்துகின்றன

               நேற்றுச் சுட்ட இதே சூரியனும்

               நேற்றுக் குளிர்ந்த இதே நிலாவும்

               நினைவு தன்னைத் தானே

               முடிச்சிட்டுக்கொள்கிறது

               ஒவ்வொரு மரணத்திலும்

               அந்த

               மரணத்திலிருந்தும் ஒரு நினைவு

               கொழுகொம்பு தேடிக்கொள்கிறது

               நீ வேறு

               நினைவு வேறு அல்ல என

               மனக்கிளையில் அமர்ந்து பாடுகிறது

               வாழ்க்கைக்கிளி

               காலமும் உன்னைக்

               கைகூப்பி வணங்க

               நினைவுப் பெட்டகங்களில்

               நிரம்பி ஒளிரட்டும் நன்னெறிகளே…

               நினைவுப் பள்ளியில் பாடம் பயின்றே

               வரவேற்கிறது

               வருங்காலம்

              -கோ. மன்றவாணன்