Sunday, 14 October 2018

இடைவெளி























எழுதும் பேசும் சொற்களின்
இடைவெளியை நிரப்பும்
மவுனமாய் மலரும் கவியொன்று

முதுகில் ஒட்டிப் பிறந்தவைதாம்
வடதுருவமும்
தென்துருவமும்

இடைவெளி எனும் சொற்கூட்டில்
வெளியேறிப் போனது
இடைவெளி

என்
தோட்டத்துப் பூவின் பனித்துளியில்
சுடர்ந்தது
தூரத்து மலைக்கோவில்

நிலவுக்கும்
நிலத்துக்கும் பிரிவில்லை
குளத்தில் நீராடுது நிலா

என்னைப் பிரிந்து எங்கோ சென்றாள்
கண்தொலைவுக்கு அப்பாலும்
கடல்தொலைவுக்கு அப்பாலும்

எங்களுக்குள்
இடைவெளியை உருவாக்கவிடாமல்
காவல் புரிகின்றன 
காதல் நினைவுகள்

இடைவெளியின் இருபுறங்களையும் 
இணைத்தபடியே இருக்கும்
கண்ணுக்குத் தெரியாத
காந்தக் கோடுகள்

-கோ. மன்றவாணன்






No comments:

Post a Comment